Перевод: с польского на английский

с английского на польский

z rzeczownikiem

См. также в других словарях:

  • nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

  • mało- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «których podstawą jest połączenie przymiotnika mały z rzeczownikiem, np. małomiasteczkowy (od: małe miasteczko)» b) «których podstawą jest połączenie wyrazu mało z rzeczownikiem, np. małoletni (od mało lat)»… …   Słownik języka polskiego

  • mimo — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu (dawniej też w bierniku), tworzący wyrażenia oznaczające rozbieżność między tym, co się dzieje, a tym, czego się należało spodziewać; nie zważając na coś, wbrew czemuś, pomimo» Mimo urody nie …   Słownik języka polskiego

  • nad- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający znaczenie zmniejszenia albo zwiększenia zasobu czegoś, np. nadpić; naddać, nadłożyć, nadmurować, nadsypać» b) «oznaczający fazę początkową tego, co oznacza czasownik podstawowy, np.… …   Słownik języka polskiego

  • pomimo — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu (dawniej też w bierniku), tworzący wyrażenia oznaczające rozbieżność między tym, co się dzieje, a tym, czego się należało spodziewać; nie zważając na coś, wbrew czemuś, mimo» Pomimo tuszy… …   Słownik języka polskiego

  • mało- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pierwszy człon przymiotników złożonych, tworzonych przez połączenie przymiotnika {{/stl 7}}{{stl 8}}mały {{/stl 8}}{{stl 7}}z rzeczownikiem, w których wskazuje na małe rozmiary… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • apozycja — ż I, DCMs. apozycjacji; lm D. apozycjacji (apozycjacyj) «przydawka rzeczownikowa zgadzająca się w przypadku i liczbie z rzeczownikiem podstawowym, stanowiąca jego określenie jakościowe, np. miasto Kraków, za króla Stasia; dopowiedzenie» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …   Słownik języka polskiego

  • bez- — 1. «przedrostek wyrazów pochodnych utworzonych od połączeń przyimka bez z rzeczownikiem w dopełniaczu» a) «tworzy przymiotniki z sufiksami owy, ny, y (po k, g: i) np. bezcelowy (od bez + celu), bezgotówkowy, bezksiężycowy; bezbłędny, beznadziejny …   Słownik języka polskiego

  • bezokolicznik — m III, D. a, N. bezokolicznikkiem; lm M. i «forma czasownika oznaczająca czynność lub stan bez określenia liczby, czasu i osoby» a) «używana zwykle w roli dopełnienia lub podmiotu, często wymiennie z rzeczownikiem odsłownym (np. Zaczął pisać a.… …   Słownik języka polskiego

  • byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»